اسلام و پژوهش‌های مدیریتی

انسان موجودی تصمیم گیر است. تصمیم گیری یعنی حل مسئله و انتخاب راه حل. مدیران برای تصمیم گیری و چاره جویی مسئله، باید مقدماتی فراهم آورند تا بتوانند موضوع را بشناسند و سپس آن را حل کنند. برخی از این مقدمات آگاهانه برگزیده می شوند و برخی دیگر بدون توجه به کار می روند. انسان ها تحت تأثیر عوامل تربیتی و شناختی در دوران زندگی برداشت هایی در ذهن خود جای می دهند و به هنگام تصمیم گیری، به طور طبیعی از آنها استفاده می کنند. مدیران آگاه با جاسازی اطلاعات واقعی و ارزنده و چینش مناسب آن می توانند شرایط را برای تصمیم گیری بهتر خود فراهم سازند. نگرش ها با هدایت ذهن مدیران، آنان را در پیمودن فرایند تصمیم گیری همراهی می کند. نگرش های مدیران می تواند در همة مراحل تصمیم گیری نقش بیافریند. نقش آگاهی های هستی شناسانه و انسان شناسانة مؤثر در تصمیم گیری، در این مقال در کانون توجه است. مدیران مؤمن با داشتن این آگاهی های ضمنی بهتر می توانند در رویاروی مسائل قرار گیرند. در این مقاله با تحلیل مفهوم نگرش و تبیین مراحل تصمیم گیری، تلاش شده است که با استفاده از منابع اسلامی تأثیر نگرش ها بر تصمیم گیری بررسی شود.