قرآن کریم با ترسیم حیات طیبه و نشان دادن راه وصول به آن، از روش های گوناگونی به منظور ایجاد انگیزه در انسان برای وصول به هدف بهره برده است. یکی از روش های مهم برای ایجاد انگیزه در انسان، برای وصول به حیات طیب و هدف مطلوب، «تشویق» است. تشویق های قرآن گسترة وسیعی دارند؛ هم به لحاظ کلمات که بدین منظور استفاده شده، هم به لحاظ افرادی که مورد تشویق قرار گرفته اند، هم از نظر مشوّقان و هم متعلقات تشویق و پاداش های متعددی که برای افراد شایسته لحاظ شده است. به نظر می رسد، وجه مشترک همة این تشویق ها، که به شیوه های گوناگون بیان شده است، جنبة انگیزشی آنهاست. این مقاله، موضوع فوق را با توجه به آیات قرآن کریم و با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی تبیین کرده است.