Ma`rifat Modiriyati

بزرگ‌ترين نعمتي كه ما در اين عصر سراغ داريم و خداي متعال آن را به جامعة ما افاضه كرده، برقراري نظام اسلامي است. از زمان ظهور پيامبر اكرم تقريباً حدود يك دهه يا بيشتر سپري شده بود كه جامعه اسلامي در مدينه تشكيل شد و تا آخر عمر آن حضرت، رياست اين جامعه با ايشان بود. اين مقدار را همة مسلمان‌ها معتقد هستند. اما ما معتقديم كه پس از رحلت پيامبر، كساني كه داراي مقام عصمت بودند و مي‌توان گفت در همة فضايل ‌ـ به غير از نبوت و رسالت ـ مانند ايشان بودند، براي اين كار تعيين شده و زمان محدودي نيز عهده‌دار اين مسئوليت بودند؛ حدود پنج سال اميرالمؤمنان علي‌‌ و مدتي نيز امام حسن عهده‌دار اين مقام بودند. اما از زمان امام حسن به بعد، حكومتي كه مشروعيت ديني و الهي داشته باشد، در هيچ كشور اسلامي تشكيل نشد. در زمان ساير ائمه، ايشان يا در زندان، و يا در تبعيد و تحت‌نظر بودند و در نهايت نيز كارشان به شهادت مي‌انجاميد. پس از غيبت امام زمان نيز هيچ‌گاه علما موفق نشدند حكومتي تشكيل دهند كه مسئوليت آن با كسي باشد كه از سوي خدا مشروعيت داشته باشد.