Pages:
39-53
Receive Date: 2025/03/04
Accept Date: 2025/03/04
Abstract:
As the main asset in organizations, personnel need to adapt themselves to environmental and cultural changes. Through building Islamic culture, organizations can achieve their success more. Change in organizations can be brought about by change in human resources on the basis of culture. This paper deals with identifying the components of change in individuals based on Islamic culture. The method of research used in this study is descriptive method done by the library research and the resources include the Holy Qur’an and the narrations of the infallible Imams. The research showed that the Islamic culture can create condition for change in the individuals within organizations, and in order to make a change, managers can use in-depth studies to develop organizational culture and dynamism. The research results indicated that the three components with the ten headings presented below can be taken into considerations: learning and acquiring expertise, benefiting from experiences, deliberation and planning, enhancing spirituality, sincerity in action, creating a healthy atmosphere, consultation, discipline, patience and perseverance and foresight.
چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
Title :تحول منابع انسانی با بهرهگیری از منابع اسلامی
Abstract:
نیروی انسانی، به عنوان اصلی ترین سرمایهی سازمان ها، نیازمند سازگاری با تحولات محیطی و فرهنگی است. سازمان ها با فرهنگ قوی می توانند موفقیت خود را بهتر رقم بزنند. تحول نیروی انسانی بر مدار فرهنگ، می تواند برنامهی دگرگونی سازمان ها باشد. در این مطالعه به شناسایی مؤلفه های تحول نیروی انسانی بر مبنای فرهنگ اسلامی پرداخته شده است. روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه، توصیفی است که با روش کتابخانه ای صورت گرفته است. منابع مورداستفاده نیز قرآن کریم و روایات معصومان می باشد. این مطالعه نشان داد که فرهنگ اسلامی ظرفیت گسترده ای برای تحول نیروی انسانی دارد و دست اندرکاران سازمان ها برای تحول نیروی انسانی، با مطالعهی عمیق می توانند به تقویت فرهنگ سازمانی بپردازند و پویایی سازمان ها را رقم بزنند. نتایج پژوهش نشان داد که سه دسته مؤلفه در قالب ده عنوان ذیل می توانند در اولویت توجه باشند: یادگیری و کسب تخصص، بهره گیری از تجارب، تدبر و برنامه ریزی، تقویت ارتباط معنوی، اخلاص در عمل، سالم سازی اطرافیان، مشورت، نظم و انضباط، صبر و استقامت، و عاقبت اندیشی.
References:
- نهجالبلاغه، 1379، ترجمة محمد دشتي، قم، مشرقين.
- صحيفه سجاديه، 1376، ترجمه و شرح علينقي فيضالاسلام، تهران، فقيه.
- ابنمنظور، محمدبن مكرم، 1408ق، لسان العرب، به كوشش على شيرى، بيروت، داراحياء التراث العربى.
- تميمي آمدي، عبدالواحدبن محمد، 1360، غرر الحکم و درر الکلم، ترجمه و شرح آقاجمال خوانساري، تهران، دانشگاه تهران.
- جوهري، اسماعيلبن حماد، 1376ق، الصحاح، بيروت، دار العلم للملايين.
- حرعاملي، محمدبن حسن، 1409ق، وسائل الشيعه، بيروت، مؤسسة آلالبيت لإحياء التراث.
- حکيمي، محمدرضا و ديگران، 1380، الحياة، ترجمة احمد آرام، تهران، دليل ما.
- دراكر، پيتر، 1379، چالشهاي مديريت در سده بيست و يکم، ترجمة محمود طلوع، تهران، مؤسسة خدمات فرهنگي رسا.
- دري، بهروز، 1384، «اندازه توسعه کشور»، در: همايش چالشها و چشماندازهاي توسعه ايران، تهران، مؤسسة عالي آموزش و پژوهش مديريت و برنامهريزي.
- راجي، سيدمحمدحسين و سيدمحمدرضا خاتمي، 1397، صعود چهل ساله، مشهد، مؤسسة فرهنگي قدس.
- صدوق، محمدبن علي، 1376، الامالی، ترجمة محمدباقر کمرهای، تهران، کتابخانه اسلامیه.
- فرنچ، وندال ال و سيسيل اچ بل، 1389، مدیریت و توسعه سازمانی، ترجمة علیاکبر افجه، تهران، شركت چاپ و نشر بازرگانی.
- قرائتي، محسن، 1388، تفسير نور، تهران، مرکز فرهنگي درسهايي از قرآن.
- کليني، محمدبن يعقوب، 1407ق، الکافي، تحقيق علياكبر غفاري، قم، جامعة مدرسين.
- مجلسي، محمدباقر، 1412ق، بحار الانوار، بيروت، دار احياء التراث العربي.
- مقدس، جلال، 1372، «مديريت و توسعه»، مديريت دولتي، ش 22، ص 41ـ57.
- مقيمي، سيدمحمد، 1390، «الگوي مديريت توسعه بر مبناي ارزشهاي اسلامي؛ سيري در ديدگاههاي امام خميني»، مديريت دولتي، ش 6، ص 151ـ178.
- منطقي، محسن، 1397، «رابطه اخلاق سازماني و معنويت سازماني»، معرفت فرهنگي اجتماعي، ش 36، ص 89ـ109.
- ميرسپاسي، ناصر، 1384، «توسعه منابع انساني با رويکرد جهاني مبتني بر دانش»، در: مجموعه مقالات دومين کنفرانس توسعه منابع انساني، تهران، سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران.
- نوروزي، محمدتقي، 1391، «مديريت تحول در قرآن»، اسلام و پژوهشهاي مديريتي، سال اول، ش 4، ص 35ـ60.
- نوه ابراهيم، عبدالرحيم، 1386، «کارگاههاي آموزشي براي توسعه منابع انساني»، پژوهش و برنامهريزي در آموزش عالي، ش 3، ص 87ـ110.
- نيشابوري، مسلمبن حجاج، 1407ق، صحيح مسلم، بيروت، مؤسسة عزالدين.
- Abed Mahidy Alhalboosi, Faeq Hamad, 2018, "Human Resource Development", Business Administration, N, 7(1), p. 54-69.
- Doh, Fred Luthans & Jonathan P, 2003, International Management: Culture, Strategy, and Behavior, Eighth edition, New York, McGraw-Hill.
- Gallos, Joan V,. 2006, Organization development, San Francisco, Jossey-Bass.
- Holbeche, Linda, 2005, The High Performance organization, Great Britain, Elsevier Butterworth-Heinemann.
- Locke, E., 2004, The Blackwell handbook of principles of organizational behavior, Blackwell.
- Lynch ,Thomas & Peter Cruise, 2006, Handbook of Organization Theory and Management, New York, Taylor & Francis Group.
- Sun, Y., Du, S., & Ding, Y, 2020, "The Relationship between Slack Resources, Resource, Bricolage, and Entrepreneurial Opportunity Identification—Based on Resource", Opportunity Perspective. Sustainability, N. 12(3 p. 180-212.
- Vaughan, Y., & Koh, Y, 2019, "Role of resource slack in rapid international expansion of restaurant companies", International Journal of Contemporary Hospitality Management, N. 31(1), p. 79-92
- Wigglesworth, C, 2004, "Spiritual Intelligence and Why It Matters", www.consciouspursuits.com.
Cite this article:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
Seyed abolfazl, Seyed abolfazl.(2025) Change in Human Resources Using Islamic Sources. Islam va Pazhuheshhaye Modiriyati, 12(2), 39-53
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
Seyed abolfazl Seyed abolfazl."Change in Human Resources Using Islamic Sources". Islam va Pazhuheshhaye Modiriyati, 12, 2, 2025, 39-53
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
Seyed abolfazl, S.(2025) 'Change in Human Resources Using Islamic Sources', Islam va Pazhuheshhaye Modiriyati, 12(2), pp. 39-53
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
Seyed abolfazl, S. Change in Human Resources Using Islamic Sources. Islam va Pazhuheshhaye Modiriyati, 2025; 12(2): 39-53