@article {
author = {Zare’i Matin , Hasan and  Akbari , Zaher},
title = {تکبّر و بررسی آثار آن در وظایف اساسی مدیریت},
journal = {اسلام و پژوهش‌های مدیریتی 4، بهار 1391},
volume = {2},
number = {1},
pages = {81-104},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2251-6522},
eissn = {2980-8545},
doi = {},
abstract = {Vanity is one of man's sensual vices and destructive factors of man’s personal and professional life. Such factors as wealth, position and knowledge contribute to the development of vanity. However, the most important factors of vanity are ignorance and inattention to the spiritual powers which man has. Vanity leads to the decrease of intimate ties and cooperation among people and has harmful effects on the productivity, prestige and reputation of organizations. Haughty people in an organization not only disregard other people’s confidence, cooperation, knowledge and information, but due to their imperious and contemptuous behavior and rank they have in the organization and of the organization, they make people feel especial facilities discouraged. This situation causes the members of organization in their different levels to be separated from one other and it brings problems to all managerial Functions such as planning, organizing, control, and management.
Using a descriptive-analytical method, the present paper studies "vanity" as a problem, and analyzes and compares its effects on management Functions. It is also believed that one has to give special attention to three domains (knowledge of the Most High God, knowledge of man’s mental and physical weakness, and knowledge of one's needs in relation to others) as a means of avoiding vanity.
},
keywords = {vanity, the origin of vanity, the effects of vanity on management Functions, the way of getting ride of vanity., },
title_fa = {تکبّر و بررسی آثار آن در وظایف اساسی مدیریت},
abstract_fa ={«تکبّر»، یکی از رذایل نفسانی انسان و عاملی مخرّب در زندگی فردی و سازمانی وی محسوب می شود. عواملی مانند مال، موقعیت و دانش در پیدایش تکبّر دخالت دارند، اما مهم ترین عامل تکبّر، جهل و عدم توجه به قوای نفسانی است. تکبّر موجب کاهش روابط و همکاری صمیمانه میان افراد می گردد و به بهره وری، وجهه و اعتبار سازمان ها آسیب می رساند. افراد متکبّر در سازمان، نه تنها از اعتماد، مشارکت، دانش و اطلاعات دیگران استقبال نمی کنند، بلکه به دلیل موقعیت و امکانات ویژه‌ی سازمان، با رفتارهای آمرانه و تحقیرآمیز، اعضای سازمان را دل سرد و مأیوس می کنند. در نتیجه، میان اعضای سازمان در سطوح گوناگون، فاصله ایجاد می شود و وظایف مدیریتی مانند برنامه ریزی، سازمان دهی، نظارت و رهبری با مشکل مواجه می گردد.
در این تحقیق، «تکبّر» به عنوان یک مسئله، با روش «توصیفی  ـ تحلیلی» بررسی شده و آثار آن در مقایسه با وظایف مدیریت، تحلیل گردیده و برای جلوگیری از تکبّر، توجه به سه حوزه‌ی معرفتی (معرفت نسبت به خداوند متعال، معرفت به ضعف های جسمی و روحی انسان، معرفت به نیازهای خود نسبت به دیگران) ضروری تلقّی گردیده است.},
keywords_fa = {تکبّر ,مدیریت ,منشأ ,آثار ,وظایف ,نجات.  ,},
url = {https://modiriyati.nashriyat.ir/node/42},
eprint = {https://modiriyati.nashriyat.ir/sites/modiriyati.nashriyat.ir/files/article-files/5_5.pdf}
}